Dłużnik płaci tylko niektórym wierzycielom. Kolejna odsłona.

Perypetii w sprawie zapłaty pewnego długu ciąg dalszy. Ostatnio informowałem, że prokurator umorzył to postępowanie.

A ja to zaskarżyłem. I wygrałem, Sąd zarzuty uznał za oczywiście uzasadnione i nakazał lepsze zbadanie sprawy. A więc co zrobiła prokuratura?

Wszczęła śledztwo. Uff….

A przy okazji zostałem adwokatem 8)

Ale to nie koniec – ponownie może umorzyć. Ale mi oczywiście nie o to chodzi, by kogoś karać. Mi chodzi o pieniądze. A więc mam nadzieję, że jak delikwent zostanie w końcu wezwany na komendę, to pójdzie po rozum do głowy. A jak nie?

Na pewno się dowiesz.

 

Karol Sienkiewicz

Od prawie 20 lat z pasją pomagam przedsiębiorcom w poruszaniu się po zawiłych przepisach prawa i korytarzach sądowych. Działam skutecznie i sprawnie.

Podobne artykuły

  1. „A tak przy okazji” serdecznie gratuluję :-).

  2. Karol Sienkiewicz pisze:

    @Agnieszko, dziękuję, ale to tylko omyłka sekretariatu prokuratury 🙂

  3. A co Pan sądzi o wypowiedzi prof. Zawłockiego z komentarza do art. 302 KK (2010, red. Wąsek i Zawłocki, za Legalisem):

    7. Z uwagi na subsydiarność prawa karnego (zasada ultima ratio), o bezprawności zachowania faworyzowania wierzycieli mogą decydować wyłącznie określone normy obrotu gospodarczego (np. prawa cywilnego). Przepis prawa karnego nie może stanowić samodzielnej podstawy uznania zachowania dłużnika za bezprawne.

    8. Obowiązujące prawo nie przewiduje ogólnych norm, które nakazywałaby dłużnikowi w normalnej sytuacji zaspokajać dłużników w określonej kolejności i w określony sposób. Słusznie więc podnosi J. Majewski, iż dopóki nie zostaną uchwalone odpowiednie przepisy, dopóty faworyzowanie przez niewypłacalnego dłużnika jednych wierzycieli kosztem drugich pozostanie bezkarne (zob. J. Majewski, [w:] Buchała i in., Komentarz do UOOG, s. 182-183). Przyjęcie przeciwnego stanowiska, zgodnie z którym możliwe jest wyinterpretowanie z istniejących przepisów ogólnych zasad w tym zakresie, nie wydaje się być trafne.

    9. Szczególne normy dotyczące obowiązku zaspokojenia należności wierzycieli w określonej kolejności występują w:

    1) art. 342 PrUpN,

    2) art. 1025 KPC,

    3) art. 496 § 1 KSH,

    4) art. 25 § 3 KKW.

    Należy więc uznać, iż dłużnik ponosi odpowiedzialność karną z art. 302 § 1 KK wtedy, gdy naruszy reguły w okolicznościach i w sposób wskazany w powołanych przepisach.

    10. Wykładnia dopuszczająca karalność spłacania długów poza postępowaniem upadłościowym i egzekucyjnym prowadziłaby do penalizacji zbyt szerokiej i typowej sfery aktywności gospodarczej dłużników. Przy omawianym przestępstwie ustawodawca nienależycie spełnił wymóg ścisłego określenia sfery penalizacji omawianego zachowania (zob. H. Pracki, Nowe rodzaje przestępstw gospodarczych, s. 32).

  4. Karol Sienkiewicz pisze:

    @Dariusz, tak, to ciekawe i znane mi podejście. Dziękuję za wpis. Przyznam jednak, że nie podzielam tego poglądu – nie można wg mnie dzielić wierzycieli na lepszych czy gorszych, a do tego sprowadza się dowolność w zaspakajaniu.

  5. Piszą, że wszczęli z 300 par 2 kk a nie z 302 kk więc pewni umorzą.

  6. Karol Sienkiewicz pisze:

    @Anna, ale z uzasadnienia postanowienia o uchyleniu wynika, że mają też zrobić 302, więc jednak będą musieli się postarać…

Napisz komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *