Czekacie na premierę ostatniego sezonu Gry o tron? Kto przeżyje? Która z sióstr Stark będzie górą? Ja już nie mogę się doczekać.

Tymczasem, żeby nie zmuszać Was do wyboru pomiędzy Sansą i Arią, zapraszam do lektury bloga Edyty Stark 🙂

Edyta jest moją aplikantką, również fanką Games of Trones, a przy okazji specjalistką w sprawach zniesienia współwłasności. I właśnie od dzisiaj Edyta prowadzić będzie jeden z blogów naszej Kancelarii – zakończenie działalności

Do tej pory  blog poświęcony był różnym aspektom zakończenia biznesu, teraz zaś Edyta pisać będzie o zakończeniu, ale współwłasności nieruchomości, czyli – jak to mówią prawnicy – o zniesieniu tejże współwłasności.

Jeżeli interesuje Cię również coś innego oprócz zakończenia działalności Starków w Winterfell (chociaż mam nadzieję, że jednak przeżyją), to zapraszam na bloga Edyty Stark.

A poniżej zdjęcie Dubrownika. Sami wiecie, co tam się działo.

Każdy czytelnik mojego bloga wie, że w 2018 r. doszło do skrócenia terminów przedawnienia. Najogólniej rzecz ujmując z 10 lat na 6. O szczegółach pisałem tutaj:

Poradnik o nowych zasadach przedawnienia roszczeń

Ale właśnie przeczytałem ustawę, która terminy dochodzenia roszczeń nieco wydłużyła. O jakie roszczenia chodzi?

Chodzi o dość hermetyczne (i na pewno rzadziej stosowane niż kodeks cywilny) przepisy ustawy prawo ochrony środowiska. Mam do tych przepisów sentyment jeszcze z czasów studiów na UMK, kiedy uczęszczałem na wykłady prof. Ryszarda Paczuskiego (obecnie UKW w Bydgoszczy). A poza tym bardzo lubię przyrodę (stąd na blogu czasami przyrodnicze zdjęcia).

Ustawa ta przewiduje w swoim art. 129, że może dojść do takich sytuacji, gdy na skutek ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej (lub z jej części) w dotychczasowy sposób stało się niemożliwe (lub istotnie ograniczone).

A tak może być na skutek np. wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zawiera jakieś ograniczenia. O jednej takiej sprawie wspominał mój kolega, Iwo Fisz już kilka lat temu:

Kolejny wyrok przeciwko Miastu Zakopane

Jakie więc roszczenia przysługują właścicielowi czy użytkownikowi wieczystemu? Otóż mogą oni żądać wykupienia nieruchomości (bądź jej części) lub odszkodowania.

Ale tym, co mnie interesuje w tym wpisie, jest okres w którym można dochodzić tych roszczeń. Bo skoro jest to roszczenie, to i czas jego dochodzenia też jest ograniczony. Reguluje to art. 129 ust. 4 prawa ochrony środowiska (wprowadzając tzw. termin zawity):

Z roszczeniem, o którym mowa w ust. 1-3, można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.

I dzień dzisiejszy, czyli 14 marca 2019 r., jest ostatnim dniem obowiązywania tego przepisu. Okazuje się bowiem, że w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. (K 2/17) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepis ten jest niezgodny z Konstytucją i utraci moc rok po publikacji wyroku. I rok ten minie dzisiaj.

Trybunał zakwestionował – na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich – ten dwuletni okres jako zbyt krótki. Ustawodawca musiał zatem korzystniej tę kwestię uregulować. I uregulował, wydłużając termin dochodzenia roszczeń do 3 lat. Przepis art. 129 ust. 4 Prawa ochrony środowiska ten brzmi teraz tak :

Z roszczeniem, o którym mowa w ust. 1-3, można wystąpić w okresie 3 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.

Czy to rozwiąże problem? Czy 3 lata wystarczą? No cóż, termin jest nadal krótki, normalnie konsumenci na podstawie kodeksu cywilnego mają 6 lat na dochodzenie roszczeń. Co stało na przeszkodzie, żeby tu też było 6 lat?

Na osłodę dodam jedynie, że do roszczeń, powstałych przed 14 marca 2019 r. – w stosunku do których nie upłynął jeszcze 2 letni termin – stosuje się nowe przepisy. Oznacza to, że osoby, którym 2 lata wg starej ustawy się zbliżały, mają jeszcze nieco czasu na to, by zadbać o swoje sprawy.