Takie sprawy cieszą każdego prawnika, który zajmuje się dochodzeniem wierzytelności. Z trzech powodów. Po pierwsze dlatego, że klient odzyskał wszystko, co tylko mógł odzyskać. Po drugie dlatego, że pokazują, iż warto być konsekwentnym i podejmować szereg działań przeciwko dłużnikowi. A trzeci powód podałem na końcu wpisu.
Zaczęło się jeszcze w 2010 r. Otóż 27 grudnia tegoż roku wniosłem w EPU pozew przeciwko dłużnikowi, przedsiębiorcy. Wówczas jeszcze – na początku swojej działalności – e-sąd działał sprawnie. Potem się popsuł i straciłem dla niego całkowicie zainteresowanie.
Już 7 stycznia 2011 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód wydał nakaz zapłaty. Biorąc pod uwagę, że to przełom roku, tempo dobre. A dzisiaj właściwie już nieosiągalne. Z uwagi na problemy z doręczeniem nakazu (kuriozalne, brak zwrotek, dłużnik – były popularny sportowiec – mieszkał pod wskazanym adresem, ale to zapewne nie miało wpływu na ginące zwrotki) klauzula wykonalności została nadana dopiero w 12 października 2011 r.
Kilka dni później, 17 października 2011 r. zaczynamy egzekucję. Standardowo, pełen wachlarz wniosków, ale najważniejszy ten o egzekucję z nieruchomości. A właściwie z udziału w nieruchomości, bo właścicielką drugiej połowu domu okazała się siostra. Początkowo myśleliśmy, że to żona, to samo nazwisko. Jednak pomimo dwóch licytacji nikt udziału w tej nieruchomości nie kupił, klient zaś nie był zainteresowany przejęciem tego udziału. Trudno, szukamy dalej.
W 2013 r. dłużnik wyprowadza się z Torunia „za chlebem” i trzeba go szukać. Tzn. wiadomo, gdzie jest, bo chętnie występuje w mediach, ale zdjęcie z gazety to za mało, by ustalić adres dla doręczeń. I tak sprawa krąży od komornika do komornika. Czas leci (odsetki w sumie też są naliczane).
Ale nie odpuszczamy, zawiadamiamy policję, to przynosi jakiś efekt, dłużnik wpłaca część zadłużenia, akurat na odsetki, koszty i nieco kwoty głównej. Sprawę umarzają, jednak spora kwota jest nadal do zapłaty. Znowu przeprowadzka.
Rok 2015. Na jednym z poczytnych portali sportowych informacja, że dłużnik został trenerem jakiejś drużyny sportowej i podpisał kontrakt na 3 lata. To świetna informacja, bo będzie miał dochody a do tego nie przeprowadzi się w najbliższym czasie.
Zajmujemy wszystko co się da w tym klubie, u sponsorów, współpracowników, etc. I jakież było nasze zdziwienie, gdy okazało się, że trener dobrego klubu w bogatej dyscyplinie zarabia minimalną krajową?. Czyżby informacje o zarobkach w sporcie to tylko plotka? No cóż, ta kwota i przez 100 lat nic nie załatwi…
Postanowiliśmy to jednak sprawdzić i zażądać wyjawienia majątku. Najpierw oczywiście był problem z doręczeniem zawiadomienia sądu o posiedzeniu. A szkoda, bo o sprawie zapewne przypadkiem dowiedziały się lokalne media i jakiś redaktor nawet przyszedł do sądu.
I na kilka dni przed terminem kolejnego posiedzenia dłużnik dzwoni do kancelarii i mówi, że chce zapłacić. Żeby tylko już dać mu spokój… Oczywiście wyraziłem zgodę. No bo czemu nie?
W ostatni czwartek cała kwota zadłużenia, odsetki, dalsze koszty, należność główna – dosłownie wszystko wpłynęło na konto klienta.
Po ośmiu latach uważam, że było warto. Co prawda trwało to długo i nie było tanie, ale właśnie takie sprawy dają satysfakcję z dobrze wykonanej pracy.
A trzecim „plusem dodatnim” z takiej sprawy są oczywiście wspomniane w tytule pożytki 🙂
