Dłużnik płaci tylko niektórym wierzycielom. Kolejna odsłona.

Komentarz do tego wpisu post

1. Agnieszka Swaczyna pisze:

   17 lutego 2012 o 06:37

   „A tak przy okazji” serdecznie gratuluję :-).

   Odpowiedz
2. Karol Sienkiewicz pisze:

   17 lutego 2012 o 08:07

   @Agnieszko, dziękuję, ale to tylko omyłka sekretariatu prokuratury 🙂

   Odpowiedz
3. dr Dariusz Bucior | Umowa agencyjna pisze:

   17 lutego 2012 o 09:16

   A co Pan sądzi o wypowiedzi prof. Zawłockiego z komentarza do art. 302 KK (2010, red. Wąsek i Zawłocki, za Legalisem):

   7. Z uwagi na subsydiarność prawa karnego (zasada ultima ratio), o bezprawności zachowania faworyzowania wierzycieli mogą decydować wyłącznie określone normy obrotu gospodarczego (np. prawa cywilnego). Przepis prawa karnego nie może stanowić samodzielnej podstawy uznania zachowania dłużnika za bezprawne.

   8. Obowiązujące prawo nie przewiduje ogólnych norm, które nakazywałaby dłużnikowi w normalnej sytuacji zaspokajać dłużników w określonej kolejności i w określony sposób. Słusznie więc podnosi J. Majewski, iż dopóki nie zostaną uchwalone odpowiednie przepisy, dopóty faworyzowanie przez niewypłacalnego dłużnika jednych wierzycieli kosztem drugich pozostanie bezkarne (zob. J. Majewski, [w:] Buchała i in., Komentarz do UOOG, s. 182-183). Przyjęcie przeciwnego stanowiska, zgodnie z którym możliwe jest wyinterpretowanie z istniejących przepisów ogólnych zasad w tym zakresie, nie wydaje się być trafne.

   9. Szczególne normy dotyczące obowiązku zaspokojenia należności wierzycieli w określonej kolejności występują w:

   1) art. 342 PrUpN,

   2) art. 1025 KPC,

   3) art. 496 § 1 KSH,

   4) art. 25 § 3 KKW.

   Należy więc uznać, iż dłużnik ponosi odpowiedzialność karną z art. 302 § 1 KK wtedy, gdy naruszy reguły w okolicznościach i w sposób wskazany w powołanych przepisach.

   10. Wykładnia dopuszczająca karalność spłacania długów poza postępowaniem upadłościowym i egzekucyjnym prowadziłaby do penalizacji zbyt szerokiej i typowej sfery aktywności gospodarczej dłużników. Przy omawianym przestępstwie ustawodawca nienależycie spełnił wymóg ścisłego określenia sfery penalizacji omawianego zachowania (zob. H. Pracki, Nowe rodzaje przestępstw gospodarczych, s. 32).

   Odpowiedz
4. Karol Sienkiewicz pisze:

   17 lutego 2012 o 11:21

   @Dariusz, tak, to ciekawe i znane mi podejście. Dziękuję za wpis. Przyznam jednak, że nie podzielam tego poglądu – nie można wg mnie dzielić wierzycieli na lepszych czy gorszych, a do tego sprowadza się dowolność w zaspakajaniu.

   Odpowiedz
5. Anna Tarczyńska | Intercyza Blog pisze:

   17 lutego 2012 o 11:52

   Piszą, że wszczęli z 300 par 2 kk a nie z 302 kk więc pewni umorzą.

   Odpowiedz
6. Karol Sienkiewicz pisze:

   17 lutego 2012 o 11:54

   @Anna, ale z uzasadnienia postanowienia o uchyleniu wynika, że mają też zrobić 302, więc jednak będą musieli się postarać…

   Odpowiedz