Zajmowanie nadpłaty z tytułu podatków było dość częstą i dość skuteczną taktyką w egzekucji, zwłaszcza w okresie rocznych rozliczeń (które właśnie trwają). Tymczasem kilka dni temu Naczelny Sąd Administracyjny wydał niekorzystne dla wierzycieli orzeczenie. Dotyczy ono możliwości zajęcia przez komornika wierzytelności z tytułu nadpłaty podatku (w tym przypadku chodziło o podatek dochodowy od osób fizycznych).
Pamiętam, że jako dziecko (a nawet nieco później) musiałem nosić wodę do podlewania ogródka działkowego moich rodziców. I pamiętam, że mój Tato zbudował altankę większą, niż przepisy pozwalały. Nie wiem, jakie przepisy obowiązywały w latach 80tych, ale teraz mamy nową ustawę, która weszła w życie niedawno, 19 stycznia 2014 r.
Niedawno jeden z czytelników bloga poruszył w komentarzu ciekawą kwestię, być może wynikającą z jego praktyki: co można zrobić gdy dłużnik, chcąc uniknąć prowadzenia egzekucji z jego rachunku bankowego, rezygnuje z usług banków, a pieniądze przyjmuje jedynie za pomocą przekazów pocztowych? Czy wierzyciel może się z tego zaspokoić? Sprawa wcale nie jest prosta.
Tytuł tego wpisu jest bardzo oficjalny, ale podtytuł powinien brzmieć „Wódka prawie za darmo”. Ale po kolei.
W postępowaniu egzekucyjnym istnieje dość prosta zasada – komornik ma w zasadzie monopol na prowadzenie czynności egzekucyjnych (poza sądem, który czasami pełni funkcję organu egzekucyjnego). Ale ta reguła ma wyjątek. Opisywałem działanie tego wyjątku służbom kadrowym jednego z klientów, ale pomyślałem, że i Ciebie może on zainteresować. Chodzi mianowicie o art. 88 kodeksu pracy.