Wierzycielu, zastanów sie dobrze, kto jeszcze jest dłużnikiem

W uchwale z dnia 1 kwietnia 2011 r. Sąd Najwyższy (III CZP 8/11) rozstrzygnął istotną dla wierzycieli kwestię przerwy biegu przedawnienia w stosunku do dłużnika rzeczowego (właściciela nieruchomości, który zabezpieczył roszczenie wobec osoby trzeciej hipoteką na własnej nieruchomości). Otóż Sąd Najwyższy orzekł, iż

wniosek o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu obejmującemu wierzytelność wobec dłużnika osobistego nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia przeciwko właścicielowi nieruchomości, który – nie będąc dłużnikiem osobistym – ustanowił hipotekę dla zabezpieczenia tej wierzytelności.

W praktyce stanowisko to oznacza, że wierzyciele bardzo starannie powinni ustalać krąg swoich dłużników, zarówno osobistych jak i rzeczowych, a następnie podejmować działania zmierzające do przerwy biegu terminu przedawnienia wobec wszystkich dłużników. W tym konkretnym przypadku przedawnienie może być o tyle dotkliwe dla wierzyciela, że dłużnik rzeczowy będzie mógł podnieść zarzut przedawnienia roszczenia (w ramach powództwa przeciwegzekucyjnego), a z praktyki wynika, że nieruchomości są dobrym zabezpieczeniem wierzytelności. Wierzycielowi pozostanie w tej sytuacji egzekucja z prawdopodobnie biednego dłużnika osobistego. A taka egzekucja nie będzie raczej skuteczna.