Więcej spraw w postępowaniu uproszczonym

Obecnie prawnicy masę czasu poświęcają na analizę nowych przepisów. A jest co analizować. Na blogu pisałem już o projekcie w ramach programu 100 zmian dla firm (w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności). A teraz chcę Cię poinformować, że ustawa ta została już uchwalona przez Sejm 9 marca 2017 r. i przekazana do Senatu.

Moją uwagę zwróciło nowe brzmienie art. 505¹ pkt 1 K.p.c. Przepis ten reguluje w jakich sprawach stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym. Obecnie brzmi on tak:

Art. 505¹. Przepisy niniejszego działu stosuje się w następujących sprawach należących do właściwości sądów rejonowych:

1)  o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty;

Jeżeli więc roszczenie wynika z umowy, a wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10.000 zł, oznacza to, że pozew trzeba wnieść na urzędowym formularzu. A urzędowe formularze wcale nie są takie „uproszczone”, jak sugeruje to nazwa postępowania i często sprawiają kłopoty osobom, które nie mają doświadczenia w tym zakresie.

Ale do rzeczy – ustawa nowelizująca przewiduje zmianę progu wartości przedmiotu sporu, do którego zastosowanie będą miały przepisy o postępowaniu uproszczonym. Niestety, nie w tym kierunku, na który liczyłem. Nowe brzmienie art. 505¹ pkt 1 KPC przewiduje bowiem zwiększenie progu kwotowego aż do 20.000 zł.

Jak wynika z uzasadnienia projektu celem ustawodawcy było ułatwienie przedsiębiorcom dochodzenia należności w tak zwanych „drobnych” sprawach. Czy jednak rzeczywiście zwiększenie progu w postępowaniu uproszczonym ułatwi proces dochodzenia wierzytelności?

W mojej ocenie – NIE. Dlaczego? Dwa powody.

Przede wszystkim postępowanie uproszczone nie ma korzystnego wpływu na długość postępowania. Bardzo często sprawy rozpoznawane w postępowaniu uproszczonym trwają dłużej niż sprawy rozpoznawane w trybie zwykłym. Wynika to z tego, że strony (zwłaszcza te niekorzystające z profesjonalnego pełnomocnika) częściej są wzywane do uzupełniania braków formalnych z uwagi na nieskładanie pism na formularzach lub dlatego, że formularze zostały źle wypełnione.

Ponadto, postępowanie uproszczone obarczone jest licznymi ograniczeniami, m.in. dowodowymi. Twierdzenia oraz dowody na ich poparcie muszą być bowiem zgłoszone we właściwym momencie. Spóźnione podanie twierdzeń lub dowodów oznacza, że sąd je pomija i nie bierze ich pod uwagę przy rozstrzygnięciu. Strona niekorzystająca z pomocy profesjonalnego pełnomocnika może więc przegrać sprawę, tylko dlatego, że nie załączy do pozwu wszystkich dowodów.

Wprawdzie zmiana ta powiększy krąg podmiotów uprawnionych do wytoczenia powództwa w „drobnych” sprawach, ale ani nie usprawni dochodzenia wierzytelności, ani też nie przyśpieszy postępowań. Często bowiem „uproszczenie” może tak naprawdę okazać się utrudnieniem.